مادر آخرین درسش را که داد پای تخته...

بیا!... لیلی، به پشت در آمده،میخ را بگو داغ نشود،

هرچند آتش به جان در افتاده....

دیوار را بگو مواظب باشد ،محبوبه ،آبستن است....

صدای ناله مادر اما....بین در و دیوار... جرم ، معلوم است...

اینجا خانه ی آل الله است با ناحق دست بیعت نمی دهند...

و فاطمه ،سپر ولی و مولایش...امام زمانش...امیرالمومنین(ع)...

مادر آخرین درسش را که داد پای تخته ،

همان درب چوبی را می گویم...

مظلومانه پرکشید...و شهادت حک شد بر ذهن طفلانش...

.
.
.
آی دنیا!!!.....مزار مادر مان از داغ نامردی ها ،بی نشان است....